In de hoek staat een kerstboom, in de ‘Winterzaal’ zijn hulsttakjes aangebracht, restaurant ‘De Waag’ in Boxtel is in de sfeer Vier ervan laten hun gezicht hier voor het eerst zien. Die zien oude bekenden, halen bij het aperitief herinneringen op, en maken kennis met hen die deze lunch frequenteren. Onze president, Dirk van Zuidam, heeft een speciaal colbert aangetrokken.Aan de kledij van Bib en David door het jaar heen kan hij zien dat in de herfst het jachtseizoen is aangebroken, hij heeft daarbij passende kledij in zijn kast gevonden. Het merendeel der aanwezigen geeft gevolg aan de oproep in de convocatie en verschijnt in tenue de ville, of – voor actief dienende – in dagelijks tenue. De lunchdas VOC Boxtel, tijdens de vorige bijeenkomst uitgereikt, wordt door zeer velen gedragen. Na een uur borrelen geeft Dirk het sein dat over drie minuten aan tafel wordt gegaan.
Aan tafel gaan we eerst staan. Muziek klinkt, het Huzarenlied. Het derde couplet, ‘Al is ons wapen nog zo klein, wij zullen steeds de eersten zijn’ wordt enthousiast gezongen. De ‘vers gebakken wachtmeester’, Jurgen Bosmans, wordt naar voren geroepen, verschijnt in zijn nieuwe koksbuis met VOC Boxtel logo, en krijgt het woord. De gebeurtenis van de vorige keer heeft hem zo overweldigd dat hij nog een dankwoord moet spreken. Dat doet hij nu. Er wordt aan een ieder een glas cava uitgereikt, en Jurgen en Elise heffen met ons het glas op het feit dat Jurgen ‘erewachtmeester titulair’ is geworden. Maurits van der Goes, vicevoorzitter van de VOC, is voor de eerste keer aanwezig. Dirk zal hem later tijdens de lunch toespreken. Ben Doomernik, lkol en G2 van de 13e pantserbrigade is ook voor het eerst aanwezig. Hij is een voorbode van de komst van de cdt 42 BVE die in febr. a.s. met al zijn officieren en met 2 Fenneks acte de présence zal geven. Per e-mail ,ondertekend met zijn QR (Quick Response) code, heeft Henk Adelaar na 10 jaar gereageerd op de maandelijkse convocatie en is vandaag voor de eerste keer present. Dan heet Dirk Jan Vioen welkom. De oudgedienden van 11 Tkbat kennen hem goed: Jan is er bataljonsarts van geweest. Aangespoord door Tuur van der Pas is hij hier voor het eerst. Jan is huisarts, en is 36 jaar clubarts van Willem II geweest. Daarvoor moet je redelijk gestoord zijn!’, roept Jan. Voor een leuk filmpje over Jan zie:
Michael Quarles van Ufford is de laatste die Dirk in zijn openingswoord welkom heet. Een echte cavalerist. Dat blijkt uit twee anekdotes. Hoewel een echte verkenner wilde hij het laatste schot van een Nederlandse tank niet missen. Op eigen gelegenheid ging hij naar Bergen Hohne om daar nog een keer die zware tank te horen brullen en zien schieten. Michael is cardioloog. De tweede anekdote betreft een medisch programma tussen half acht en acht op tv. Michael ging een patiënt dotteren. In de OK zette hij zijn operatiemuts op alsof hij zijn zwarte baret opzette.
Het is tijd voor een ogenblik stilte en daarna het voorgerecht. Dat is een witlof/gember soep met croutons en een beetje kerrie olie. Het valt er goed in. Er is tijd voor verhalen en onderlinge gesprekken. Bij mij aan tafel zijn twee wapenbroeders uitgezonden geweest naar het vroegereJoegoslavië, veteranen dus. Het hoofdgerecht is echte winterkost, een jachtschotel. Er worden eerst grote schalen met wildpeper, haas en ree, op tafel gezet, gevolgd door schalen met aardappelpuree en rode kool. Daar blijft niet veel van over.
Dirk heeft iets gezien op internet. Ruud van der Linde, bekende paardendokter, is heel belangrijk geworden in het gildewezen. Op 19 nov. jl. werd hij in Antwerpen onderscheiden met de Zilveren Medaille van Verdienste van de ‘Ordo Nobilis Papegayi’. Ruud is Hoofdman en oud Koning van het Gilde St. Antonius abt –St. Catharina te Nistelrode (haar geschiedenis gaat terug tot de 14e eeuw). Ruud heeft deze hoge onderscheiding ontvangen omdat zijn inzet voor het Gilde in Nistelrode en daarbuiten, zijn vaardigheden, en zijn houding, zich lieten opmerken op Europees niveau. Ruud is representatief voor de organisatie waarvan hij lid is. Dirk laat het persbericht met foto waarop Ruud met de eretekenen is onderscheiden rondgaan, zie ook: http://nobeleordepapegay.com/index.php/fotos-plechtige-investituur-2011#.
Maurits van der Goes wordt vervolgens toegesproken. Een reserve officier waar niet zomaar aan voorbij mag worden gegaan. Omdat er geen SROC meer is komen er al jaren geen reserve officieren meer bij. Ze dreigen uit te sterven. Op zo’n honderd meter afstand van hier is de SROC ontstaan, Dirk laat een kopie zien van een officieel document waaruit blijkt dat vergunning werd verleend om in de School voor Verlofsofficieren sterke drank in kleine glaasjes te verstrekken. Dirk spreekt zijn waardering uit voor al hetgeen Maurits heeft gedaan. De jaarvergadering, de SROC reünie, Ere-escorte, Heinekenborrel, ruiteractiviteiten, teveel om alles op te noemen. Maurits gaat het bestuur van de VOC verlaten en gaat zich met zijn Willemina wijden aan het beheer van hun landgoed. Voor buitenactiviteiten op het landgoed wenst Dirk Maurits mooi weer toe. In Den Bosch, stad met vele religieuze monumenten, hebben ze daar wat voor. Een metworst. (De traditie wil dat als je mooi weer wilt, je een worst moet brengen naar de Heilige Clara. Bijvoorbeeld voor een huwelijksdag brengen mensen een worst naar het Clarissenklooster. De Clarissen bidden dan tot Clara voor mooi weer). Dirk heeft nog wat voor Maurits. De prijs voor de maandelijkse winnaar van de inburgeringcursus Brabants, een Bossche koek. Maurits dankt voor de lof en eer hem toegezwaaid. In het VOC bestuur is deze lunchtafel opgevallen. Het bestuur wil graag dat er meer tafels komen met dezelfde aantrekkingskracht als deze. Daarom wordt begonnen met de Eemlandborrel in de hoop dat die tafel nog beter zal worden dan de Boxtelse lunch.
Onze tafeloudste, Pieter Blussé, neemt het woord. Hij memoreert de voortreffelijke bijeenkomst van de vorige maand. Toen is hem gevraagd of hij de volgende keer Dirk een bon wil geven. ‘Wat is een bon?’, zo heeft Pieter zich afgevraagd. Het Franse woordenboek kent 67 betekenissen. Daarom geeft Pieter Dirk eerst iets met tweemaal dat woord: Bonbon, een doosje bonbons. Ter voorbereiding op het vervolg van zijn speech had Pieter een droom. Hij hoorde een vrouwenstem,draaide zich om en keek in de grote, vochtige en donkere ogen van een beeldschone vrouw. Ze zei dat Croesus hem zou helpen. Daarom is hij nu in staat om een dinerbon voor twee personen, voor Arna en Dirk, aan Dirk te overhandigen als blijk van waardering van de deelnemers aan deze lunch voor al het werk dat hij hiervoor verzet. Dirk zegt hiervoor dank. Door de vader van Maurits is hij op de SROC voorzitter van het leerlingenbestuur gemaakt. Daardoor mocht hij op vrijdag als laatste naar huis. Iedere maand komt hij na deze lunch ook thuis, nu met een bon en dat geeft me een goed gevoel. Deze bon is voor mij een stimulans om ermee door te gaan.
Dirk reikt hierna een aantal ‘relatiedassen’ uit aan hen die de vorige lunch niet hebben meegemaakt. Het nagerecht, chocoladepudding met vulling, wordt opgediend. Jan Vioen neemt afscheid. Hij is voor de eerste keer aanwezig geweest en dankt voor de gezelligheid. Tijdens zijn medische militaire opleiding in Neerrijnen gebeurde het volgende. De commandant had een aquarium met vissen waarvan hij zeer hield. Iemand was erin geslaagd om een snoek in de glazen bak te krijgen. Die moest eruit. Dat lukte maar niet. Op de een of andere manier lukte het hem wel. Als beloning kreeg Jan een fles wijn en de belofte dat hij bij het beste onderdeel van de Landmacht geplaatst zou worden: de cavalerie (applaus).
Dirk zegt dat hij nog bijna een ding zou vergeten. Hij zegt dat er nog iets is waardoor onze lunch vaak in de belangstelling is. Er is een schrijver die hij ervan verdenkt dat hij sneller het verslag kan schrijven dan dat de gebeurtenis heeft plaatsgevonden. Dat ben ik. Dirk overhandigt mij een fraaie doos met enkele uitgelezen likeuren.
Dirk wijst nog op de Algemene Vergadering die op 21 april a.s. in Den Bosch zal plaatsvinden en die door Jan Daan Meijer en hem georganiseerd zal worden. Jan Daan krijgt ter stimulering van zijn inzet alvast een ‘Zoete Lieve Gerritje’.
Rest me nog te vermelden dat ergens tijdens de lunch Dirk heeft gerapporteerd dat Rens Sol verhinderd is, en daarbij opmerkte dat wanneer hij op zijn begrafenis een vijfde van de aandacht krijgt die aan de ere wachtmeester titulair is besteed, hij dan zeer dankbaar zou zijn. Tot slot wenst Dirk een ieder een Goede Kerst en een Gelukkig Nieuwjaar.
